طبق مطالعات جدید بهره مندی از سلامت جسمی و روانی در بین افرادی که از دروغ گفتن در زندگی روزمره خود تا حد زیادی پرهیز می‌کنند، به مراتب بیشتر است.دروغ چیست؟دروغگویی یکی از اختلالات رفتاری است که ریشه در نارسایی‌های شخصیتی فرد دارد. از نظر لغوی به معنای کتمان واقعیت تعریف شده، فرد از طریق قلب حقیقت، ضعف‌های خود را می‌پوشاند، طرف مقابل را گمراه می‌کند، از تنبیه نجات می‌یابد یا توجه دیگران را به‌خود جلب می‌کند.
دروغگو کیست؟
پنهان کردن نقص‌های فردی برای تطبیق با محیط و دستیابی به نتیجه مثبت می‌تواند تعریفی از دروغگویی باشد. فرد به دلیل مسئولیت‌نا‌پذیری و عدم پذیرش اشتباه‌هایش احساس خطر کرده و تصور می‌کند، ثبات محیطش از بین رفته، بنابراین دروغ می‌گوید. زمانی که فرد در موقعیت ناامنی قرار می‌گیرد، احساس خطر یا حقارت می‌کند، به گفتن دروغ متوسل می‌شود، او به گفته‌هایش ایمان ندارد و به‌طور قاطع سخن نمی‌گوید، اعتماد خود را به دیگران از دست می‌دهد و نسبت به آنان بدبین می‌شود، فراموشکار است و نزد مردم بدنام و بی‌اعتبار می‌شود.
صرف‌نظر از انواع و اقسام دروغگویی‌های عادتی، مصلحتی، مرضی و ... می‌توان گفت دروغگویی از حول و حوش ۵-۴ سالگی در افراد شکل می‌گیرد.در مواقعی ممکن است والدین کودک متوجه مرضی بودن آن نباشد، به کودک به صورت تصادفی پاداش دهند و این صفت در او نهادینه و به الگوی دروغگویی با ثبات تبدیل شود. فرد به دلیل مسئولیت‌نا‌پذیری و عدم پذیرش اشتباه‌هایش احساس خطر کرده و تصور می‌کند، ثبات محیطش از بین رفته، بنابراین دروغ می‌گوید.
عوامل دروغ
عقده حقارت:
کسانی که کمبود و حقارت‌هایی را در خود احساس می‌کنند برای این‌که این کمبودها را رفع کنند، به دروغ متوسل می‌شوند. برای این‌که فرد به دامن دروغ نیفتد خانواده باتوجه به توانایی جامعه‌پذیری خود، باید فرد را قوی تربیت کند به‌نحوی که احساس حقارت نکند.
وقتی انسان دروغ می‌گوید ۱۰۷ قسمت بدن واکنش نشان می دهد و آسیب می‌بیند
از روی عادت:
مانند لاف زدن، تزویر، ریا، حرف مفت، خالی‌بندی. اشخاصی که به نظر خودشان می‌خواهند در جمعی خودنمایی کنند و به قولی مجلس گرم‌کن باشند، به این موارد متوسل می‌شوند و رفته رفته دروغگویی به صورت عادت در آنها شکل می‌گیرد. برای جلوگیری از این امر، خانواده باید از ابتدا جلوی دروغگویی فرزندان را بگیرد تا دروغ برایشان عادت نشود.
وقتی انسان دروغ می‌گوید ۱۰۷ قسمت بدن واکنش نشان می دهد و آسیب می‌بیند
از روی لجاجت:
گاه اتفاق می‌افتد، فرد برای نشان دادن لجاجت خود با پدر، مادر یا برادر و خواهر از سر لجبازی دروغ می‌گوید که خانواده باید متوجه این امر بود و با آن مبارزه کند.
ترس:
کسانی که از حقیقت وحشت دارند و از روی ترس دروغ می‌گویند و از دروغ تبعیت می‌کنند. در این مواقع وظیفه خانواده است که با مهارت‌های تربیتی فرد را شجاع و راستگو تربیت کنند تا بتواند بر ترس خود غلبه کند.
نداشتن اعتماد به نفس:
کسانی که به علت نداشتن اعتماد به نفس نمی‌توانند موقعیت کسب کنند، برای توجیه کردن خود شروع به حرف‌سازی، لفاظی و به نوعی سفسطه‌گری می‌کنند.بنای اعتماد به نفس فرد در خانواده و از طریق تائید والدین ریخته می‌شود. لذا خانواده‌ها وظیفه دارند در ارتباط با «نیاز به تائید» اعضای خود اقدامات درستی داشته باشند.
فرد به دلیل مسئولیت‌نا‌پذیری و عدم پذیرش اشتباه‌هایش احساس خطر کرده و تصور می‌کند، ثبات محیطش از بین رفته، بنابراین دروغ می‌گوید
تلقین کردن:
در افرادی که زمینه مستعدی برای دروغگویی دارند، این ویژگی تشدید می‌شود.
خلف وعده کردن:
تحقق نیافتن وعده‌ها خود زمینه دروغگو شدن شخص را ایجاد می‌کند. به وعده عمل کردن و وفای به عهد و بدقولی نکردن به نوعی احترام گذاشتن به دیگران است. از این رو خانواده با عمل کردن به وعده‌هایی که به اعضای خود می‌دهد، آنها را طوری تربیت می‌کند که بدقول نباشند و خلف وعده نکنند.
تهدید سلامت ۱۰۷ قسمت بدن
محمدرضا میثاقی کار‌شناس روان‌شناسی در گفت‌و‌گو با سینانیوز گفت: مطالعات نشان داده است، وقتی انسان دروغ می‌گوید ۱۰۷ قسمت بدن واکنش نشان می دهد و آسیب می‌بیند.لرزش دست و تغییر رنگ چهره و صدا، اختلال در تمرکز ، وجود آدرنالین خون، تشدید استرس و اضطراب ، و مهمتر از همه کم ارزش شدن جایگاه فرد پیش خودش از علائم شایع دروغ گفتن است. وقتی یک تفکر تقلبی یا همان دروغ وارد مغز می‌شود، چیزی حدود ۶ میلیارد سلول‌های عصبی باید با تفکر دروغین خودشان را هماهنگ کنند که این واکنش بدن را به همراه دارد. ریشه دروغ ترس از دست دادن وکم بودن امتیازات شخصیتی فرد است ، فرد در پی به دست آوردن چیزی به طور آسانی از ر اه تقلب است.
فراوری : هلیا بامداد | 
