|
سلطان معرفت یاعلی ابن موسی الرضا(ع) :: اشعاری در وصف علی(ع) | ||||||
|
وضعیت آب و هوا
|
اشعاری در وصف علی(ع) بهانه(شیخ بهایی) تـا کــی بـه تـمـنــای وصــال تــو یــگـانـه
اشکم شود از هـر مـژه چون سـیل روانه
خواهـد به سر ایـد شـب هجـران تو یا نه
ای تـیـر غـمـت را دل عـشــــاق نـشـانـه
جـمعـی به تو مشغول و تو غائب ز میانه
رفـتـم بـه در صـومـعـه عــــابــد و زاهــــد
دیـدم هـمه را پیش رخـت راکـع و سـاجد
در مـیـکـده رهـبـانـم و در صـومـعـه عــابد
گـه مـعـتـکف دیـرم و گـه سـاکن مسـجد
یـعنی که تو را مـی طلـبم خـانه به خـانه
روزی کـه بـر افـتند حریــفان پـی هـر کـار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
مـن یـــار طلـب کـردم و او جــلوه گـه یــار
حاجـی بـه ره کـعـبه و مـن طـالـب دیـدار
او خانه همی جـوید و من صـاحــب خـانه
هـر در کـه زنـم صـاحب ان خـانه تویی تو
هـر جـا کـه روم پرتـو کـاشـانه تـویـی تــو
در مـیـکـده و دیـر کـه جـانـانـه تـویـی تــو
مقـصود من از کعـبه و مـی خـانه تویی تو
منـظور تـویــی کــعـبه و بــت خـانه بــهانه
بـلـبل ز چـمن زان گـل رخـسار نشـان دید
دیـوانـه نـیم مـن کـه روم خــانـه به خــانه
عــاقـل بــه قـــوانـیـن خـرد راه تـــو پــویـد
دیـوانــه بــرون از هـمـه ایـیـن تــو جـــویـد
تــا غـنـچـه بشـکفـته ایـن بـاغ کـه بـویـــد
هـر کـس بـه زبـانی صفت حــمد تــو گوید
بـلبـل بـه غـزل خـوانـی و قـمـری به تـرانه
بیـچاره "بــهائی" که دلـش زار غـم توست
هر چند کهعاصی است زخیلخدم توست
امیـــــد وی از عـاطــفت دم بـه دم توست
تـقـصـیـر خـیالـی بـــه امــید کـــرم توست
یعـنی که گـنه را به از این نیست، بـــهانه
************************************************************
اب حیات(ناصرالدین شاه قاجار)
اسکندر و من ای شه عالی درجات1
هر دو به جهان صرف نمودیم اوقات
بـا هـمـت مـن کجـا رسـد همـت او
من خاک درت جستم و او اب حیات
1-(این رباعی از محفوظات اقای ("مرتضی شهپر") است که ان را به ناصرالدین قاجار نسبت می دهند.
*************************************************************
تاج ولایت (بندار رازی)
تـا تـاج ولایـت علـی بـر سـر مـه
هر روز ز روز رفته نیکو تر مـه
شکرانه ان که میر دین حیدر مـه
از لطف خدا و پاکی مادر مـه
***********************************************************
ذکر علی (لاادری)
بی ذکر علی صومعه و دیری نیست
کس را پـی درک ذات او سیری نیست
گویند که از غـیر علـی چشـم بپوش
هـر جـا نگـرم علـی بـود غیـری نیـست
بوتراب(لاادری)
بـذره گـر نظـر لطـف بـوتـراب کـند
بـه اسمان رود و کـار افـتـاب کـند
***************************************************************
وصف علی(سعدی)
کس را چه زور و زهره که وصف علــی کند
جــــــبار در مــــــناقـب او گفت هل اتی
زور آزمـــــای قلــــعه ی خیـــبر که بـــند او
در یکـــدگر شکست بــــه بازوی لافتی
مردی که در مصاف زره زره پیش بسته بود
تا پیـش دشــمنان نکننـد پشـت بر عزا
شـــــیر خدا وصـــف در مــیدان و بحر جود
جان بخـش در نماز و جهان سوز در وقا
دیــــباچه ی مــــروت و دیــــوان مــــعرفت
لشکــــــرش فـــــتوت و ســـردار اتــقیا
فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست
ماییم و دسـت و دامان معصوم مرتضی
**********************************************************
مرد کارزار(رضا ثابتی)
این گفت: بزرگ و نامدار است علی
و ان گفت که: مرد کار زار است علی
اما به حقیقت او نه ان است و نه این
ائــــــینه ی ذات کردگار است علــی
***********************************************
عالم عشق(رضا ثابتی)
از طعنه ی این و ان غمی نیست مرا
جز عالم عشق عالمی نیست مرا
گر دست دهد وصال جان پرور دوست
بر عمر گذشته ماتمی نیست مرا
***************************************************
حیدر کرار(کسائی مرزوی)
مــدحت کن و بســتای کسـی را کـه پـیـمبـر
بسـتود و قضـا کرد و بدو داد همه کار
ان کیست بر این حال که بودست و که باشد
جز شـیر خـداونـد جـهـان حــیدر کـرار
ایــن دیــن هــدی را بــه مثــل دایــره ای دان
پـیـغمبـر ما مرکز و حیدر خـط پروردگار
علــــم همــه عـــالم بـــه عــلی داد پـیـمبـر
چون ابر بهاری که دهد سیل به گلزار
***************************************************
شب معراج(سرمست)
ای خــاک کــف پای تو بـر فــرق شــهان تــاج
ایـجـاد جـهـان امــده بـر جــود تو مـحـتــاج
از وصف سخای تو همین بس بود ای دوست
کـامـد سـر خـوان تـو نبـی در شب مـعراج
ایـمــن بــود از تــیر حـوادث بــه هــمه عـــمر
پـیـکان غـم عـشـق تـرا هـر کـه شد اماج
مـن روی تو نـادیـده نـدانـم کـه چه سان بـرد
هســتی مـرا نـام نـکـــوی تــو بــه تــاراج
خـــوش ان کـه ببـازد به قـمـاره ره عشــقـت
دین و دل و عقل و خرد و هوش چو لیلاج
کــردم نــظـر انــدر هــمـه ایــجـاد و نــدیــدم
ان را کــه بــود غـیر ره وصـل تـو مــنـهـاج
بـنـمـایی اگــر جـانـب «سرمست» نگـاهـی
مـنـصـور شـود در ره وصـل تــو چـو حـلاج
*****************************************************
انوار ولایت(عباس فرات«معاصر»)
اول به صـفای دل ولـی را بشـناس
انگـاه مـــحمد و علی را بشــناس
کــن دیــده ز انــوار ولایــت روشــن
زیـن جـلوه خداوند جلی را بشـناس
***************************************************
مرحوم اقاسی
اون آقایی که شبا رد می شد از کوچه ما کیسه به دوش کو
رد پای پرخراش بی خروش کو
اون آقای خرقه پوش کو
کجاس اون آقا که پینه های دستاش مرحم دلای ما بود
نفس سبز نگاهش همیشه حلال مشکلای ما بود
میشه یک بار دیگه سر بزنه به خونه ما
بگیره نشونی از غربت بی نشونه ما
موهای آقا سفیده جووناکیسه رو از آقا بگیرین
قامت آقا خمیده جوونا کیسه رو از آقا بگیرین
جوونا آقا بشین زنده کنین رسم جوونمردی رو امشب
یتیما منتظرن زنده کنین شیوه شبگردی رو امشب
یتیما پشت درای خونشون منتظر آقا نشستن
گوش به زنگ تق تق یه جفت صدای پا نشستن
موهای آقا سفیده جووناکیسه رو از آقا بگیرین
قامت آقا خمیده جوونا کیسه رو از آقا بگیرین
حیدر کرار نیم خانه نشینم ولی
جان به فدای جگر سوخته ات یا علی
دستای پینه بسته علی به همراه منه
خونه نشینی علی آتیش به جونم می زنه
تو کوله بار شعر من اسم قشنگ علیه
قافیه ی تنگ دلم از دل تنگ علیه
تو کوچه های غربتم نشونی از مولا میدن
اهل محل سلامم رو جواب سربالا میدن
به من میگن علی کیه
علی امام عاشقاس
به من میگن علی چیه
داغ دل شقایقاس
توی نجف یه خونه بود که دیواراش کاهگلی بود
اسم صاحب اون خونه مولای مردا علی بود
نصف شبا بلند میشد
یه کیسه داش که ورمیداش
خرما و نون و خوردنی هرچی که داش تو اون میذاش
راهی کوچه ها می شد تا یتیما رو سیرکنه
تا سفره خالیشون رو پر از نون و پنیر کنه
شب تاسحر پرسه میزد پس کوچه های کوفه رو
تا پر بارون بکنه باغای بی شکوفه رو
عبادت علی مگه میتونه غیر از این باشه
باید مثل علی بشه هر کی که اهل دین باشه
بعد علی کی میتونه محرم راز من بشه
درد دلم رو گوش کنه تا چاره ساز من بشه
فردا اگه مهدی بیاد دردا رو درمون می کنه
آسمون شهرمون رو ستاره بارون میکنه
چشمات رو وا کن آقاجون بالهای خستمو ببین
منو نگا کن آقاجون دل شکسته مو ببین
دلت میاد کبوترات توحرمت پر نزنن
به سایه بون دستای مهربونت سر نزنن
***************************************************
ابر رحمت در مصيبت على(ع) ) سيد محمد خسرو نژاد(خسرو)(
على امشب چرا بهر عبادت بر نمىخيزد؟
چرا شير خدا از بهر طاعتبر نمىخيزد؟ خداجوئى كه از ياد خدا يكدم نشد غافل چه رو داده كه از بهر عبادت بر نمىخيزد از آن ضربت كه بر فرق على زد زاده ملجم يقين دارم كه از جا، تا قيامتبر نمىخيزد به محراب دعا در خون شناور گشته شير حق دگر بهر دعا آن ابر رحمتبر نمىخيزد ز كينه ابن ملجم آتشى افروخت در عالم كه زين آتش بجز دود ندامتبر نمىخيزد طبيب آن زخم سر را ديد و گفتا با غم و حسرت على ديگر از اين بستر سلامتبر نمىخيزد نهد سر هر كسى بر آستان مرتضى(خسرو) ازاين درگاه تا روز قيامتبر نمىخيزد ***************************************************
شاعر : محمد حسين صغيراصفهاني
از الف اول امام از بعد پيغمبر علي است
آمر امر الهي شاه دين‌پرور علي است ب برادر با نبي بيرق فراز دين حق بحر احسان باب لطف بي‌حد و بي‌مر علي است ت تبارك تاج و طاها تخت و نصراله سپاه تيغ‌آور خسرو مستغني از لشگر علي است ث ثري مقدم ثريا متكا ثابت قدم ثاني احمد به ذات كبريا مظهر علي است ج جاه و قدرش ار خواهي به نزد ذوالجلال جل شانه جز نبي از جمله بالاتر علي است ح حدوثش با قدم مقرون حديثش حرف حق حاكم حكم اللهي حيه در حيدر علي است خ خداوند ظفر خيبر گشا مرحب شكار خسرو ملك ولايت خلق را رهبر علي است د داماد نبي دست خدا داراي دين داعي ايجاد موجودات از داور علي است ذ ذاتش ذوالجلال و ذالمنن وز ذوالفقار ذلت افزا بر عدوي ملحد ابتر علي است ر رفيع‌القدر و والا رتبه روح افزا سخن رهنماي خلق عالم ساقي كوثر علي است ز زبر دست و زكي و زاهد و زهد آفرين زيب بخش مسجد و زينت ده منبر علي است س سعيد و سيد و سرور سلوني انتساب سر لا رطب و لا يا بس سر و سرور علي است ش شفيع المذنبين شير خدا شاه نجف شمع ايوان هدايت شافع محشر علي است ص صديق و صبور و صالح و صاحب كرم صبح صادق از درون شب پديدآور علي است ض ضرغام شجاعت پيشه‌ي روشن ضمير ضاربي كز ضربش المضروب لايخبر علي است ط طبيب طبع‌دان مطلوب ارباب طلب طاق نه كاخ مطبق طرح را لنگر علي است ظ ظهير ملك و ملت ظاهر و باطن امام ظل ممدود خداي خالق اكبر علي است ع عين‌الله و علي جاه و علام الغيوب عالم علم علي الاشيا ز خشك و تر علي است غ غران شير يزدان غيرت الله المبين غالب اندر غزوه‌ها بر خصم بد گوهر علي است ف فصيح و فاضل و فخر عرب مير عجم فارس ميدان مردي فاتح خيبر علي است ق قلب عالم امكان قسيم خلد و نار قاضي روز قيامت خواجه‌ي قنبر علي است ك كنز علم ماكان و علوم مايكون كاشف سر و علن از اكبر و اصغر علي است ل لطفش شامل احوال كل ما خلق لازم التعظيم شاه معدلت گستر علي است م ممدوح صحف موصوف تورات و زبور مصحف وز انجيل را مصداق و المصدر علي است ن نظام نه فلك از نام نيكش وز جمال نور بخش مهر و ماه و انجم و اختر علي است و واجب منزلت ممكن نما والا گهر واقف از ماوقع و از ما وقع يك سر علي است هـ هوالهادي المضلين في الصراط المستقيم هر چه بهتر خوانمش صد بار از آن بهتر علي است ي يدالله فوق ايديهم يكي از مدح او يك سر از يا تا الف هر حرف را مضمر علي است آدم و نوح سليمان و خليل بي‌خلل موسي با اقتدار و عيسي با فر علي است جان علي جانان علي ظاهر علي باطن علي مي علي مينا علي ساقي علي ساغر علي است گويي ار مدح علي ديگر چه غم داري صغير ياور خلق جهاني گر ترا ياور علي است ***************************************************
شاعر : يعقوب حيدري
اي علي! باران رحمت بر كوير سينه اي
آسماني عشق، يعني شهري از آيينه اي وسعتي نوري كه دنيا دائماً محتاج توست
سرزميني ناتمامي، آسمان ها تاج توست آبروي آدميزادي، بشر مديون توست
آفتاب صبح يلدايي، سحر مديون توست در كوير روزهاي تشنگي و اشك و آه
دست هايت سايبان كودكان بي پناه اسم پاكت قوتي در كوره راه بي كسي
ياد تو آرامشي در لحظه دلواپسي ذوالفقارت رهگشاي قله آزادگي
واژه هايت مشعلي تا قريه آيينگي بوي قرآن، بوي پاكي، بوي مردم مي دهي
بوي دريا، بوي باران، بوي زمزم مي دهي بوي پرواز كبوتر، بوي آيه مي دهي
بوي لالايي مادر زير سايه مي دهي مي شود با عشق تو آيينه ها را فتح كرد
خيبر فولاد وار سينه ها را فتح كرد مي شود همراه با انديشه ات پرواز كرد
درب آبي رنگ شهر آسمان را باز كرد اي بشر! اي مبتلاي نان و فولاد و دغل
آري آري «از علي آموز اخلاص عمل» گه كنار خاك و خون ذوالفقار و خيبر است
گه انيس لحظه هاي روشن پيغمبر است از علي دائم مددجو گر تو را هر مشكلي است
هر چه باشد حيدر است، هر چه باشد او علي است با علي همدم بشو تا با خدا مونس شوي
در هجوم موج ها آسوده چون يونس شوي اي علي! اي ابر رحمت بر تن پاييز ما
اي اميد دست و بال از دعا لبريز ما گر تهي دستيم و آلوده دليم و رو سياه
زمزم عشق تو ما را مي كند پاك از گناه ***************************************************
بوسه بر خاک نجف(عاشق اصفهانی)
در زیـــر زلــف، روی تو بینــد گـر آفـــــتاب
بـــی پـــــرده جلـــوه گــر نشود دیگر آفــــتاب
روزی کـــه در درون دل مــــــن درآمــــــدی
بــیرون نــکرده بـود سـر از خــاور آفــــــتاب
بــی پــرده وقـــت صــ
تاریخ انتشار: 1394/04/15 || بازدیدها: 0
| |||||
| کپی رایت 1391 - کلیه حقوق محفوظ است. | ||||||