ای که یادت یادکنندگان را شرف است،
و شکرت شکرگزاران را کامروایی است،
و ای که فرمانبرداریت برای فرمانبرداران نجات و رهایی است،
بر محمد و آلش درود فرست
و دلهای ما را به یاد خودت از هر یاد
و زبان ما را به شکر خودت از هر شکر
و اعضایمان را به طاعت خودت از هر طاعت مشغول دار،
و اگر برای ما فراغتی از کار مقدر کرده ای پس آن را فراغت همراه با سلامتی قرار ده تا در دنبال آن هیچ وبالی به ما نرسد
و در آن فراغت ملالتی به دامن حیات ما ننشیند
تا نویسندگان اعمال زشت از نزد ما دفتری خالی از کردار بد برگردند
و نویسندگان خوبیها به سبب آنچه از حسنات ما نوشته اند شادان و مسرور بازآیند
و چون روزگار حیاتمان سپری شود و رشته زندگیمان بگسلد و آن دعوت تو (مرگ) که از خودش و اجابتش گریزی نیست ما را فراخواند
پس بر محمد و آلش درود فرست
و پایان آنچه را که نویسندگان پرونده بر ما می نویسند توبه ای مقبول قرار ده که بعد از آن ما را بر معصیتی که کرده ایم و نافرمانیی که مرتکب شده ایم توبیخ و سرزنش نکنی
و پرده ای که بر ما پوشانده ای در برابر دیده حاضران از روی کار ما برمدار در روزی که اخبار بندگانت را آشکار می سازی
زیرا که تو نسبت به هر که تو را بخواند مهربانی و تقاضای هر که تو را صدا بزند اجابت کننده ای
و به برکت صلوات بر محمد و آل محمد | 
