گروهی به شکل دایره می‌ایستادند و با چوب به توپ ضربه می‌زدند و ساعت‌ها به این بازی می‌پرداختند و تا زمانی که توپ به زمین‌می‌خورد جزو امتیازات آن گروه محاسبه می‌شد و بسیار شبیه بازی ژاپنی کماری بود.

در سال ۱۹۶۵ تور به این ورزش اضافه شد و به چیزی شبیه والیبال امروزی تبدیل شد.

و بالاخره اینکه در روز چهارم فوریه سال ۲۰۰۴، توسط یکی از کارشناسان اداره کل تربیت بدنی استان تهران بنام آقای وحید ابوالحسنی، این رشته به ایران آمد و مشارالیه بطور رسمی از طرف سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک ایران به عنوان پدر سپک تاکرا ی ایران شناخته و معرفی شدند.

• دست (از سر شانه تا پائین) تنها قسمت بدن است که استفاده از آن ممنوع است.
• هر بازیکن می‌تواند قبل از گذشتن توپ از تور بیش از یک‌بار به آن ضربه بزند.
• هیچ چرخش و دورانی برای موقعیت‌های دفاعی یک تیم نیست.
• عبور هر قسمت از بدن بازیکنان به زمین مقابل چه از بالای تور چه از پایین تور خطا بوده و یک امتیاز به حریف تخصیص می یابد.
• بازیکنان تا قبل از عبور ضربه سرویس حق خارج شدن از دایره‌های مشخص شده را ندارند و چنانچه از آن‌ها خارج شوند یا پای خود را روی خطوط بگذارند خطا گرفته خواهد شد.

• هوپ تاکرا: شبیه بسکتبال؛ با حلقه‌ای که از سقف آویزان است و ۵ بازیکن که زیر حلقه هستند باید طی مدت ۳۰ دقیقه با ضربات پا توپ را وارد حلقه کنند.
• دبل تاکرا: با دو نفر بازیکن که روبروی هم قرار می‌گیرند.
• سپک تاکرای ساحلی: روی شن و ماسه ساحلی مانند والیبال ساحلی که با ۴ بازیکن انجام می‌شود.
• تیم رگو : در این نوع بازی‌ها هر نماینده سه تیم 3 نفره را برای مقابله با حریفان اعلام کرده و برنده دو بازی از 3 بازی برنده نهایی دیدار دو نماینده خواهد بود.
• تیم دبل : همانند تیم رگو با این تفاوت که سه تیم دو نفره به مصاف یکدیگر می‌روند.