 انجام ورزش های حرفه ای از 8 سالگی به بعد
رشد اندام های کودک از طریق فعالیت های حرکتی سبک و بازی های مناسب که عامل مهم در موفقیت ورزش کودک است شکل می گیرد . پرداختن به بازی های آزاد و نمادین یکی از اهداف و ارتقای قوای ذهنی کودک است . هم چنین توسعه ی قوای ذهنی از طریق پرداختن به ورزش شکل می گیرد.
مربیان ورزش باید توجه داشته باشند که زمانی که کودکی در سن 5 سالگی به ورزش می پردازد در سن بازی های آزاد است و نباید ورزش را برای او سخت گرفت ولی زمانی که کودک به سن 8 سالگی رسید باید برای او در امر ورزش به صورت هدفمند و با برنامه ریزی عمل کرد تا کودک از ورزش دلزده نشود .
شنا بهترین ورزش برای کودکان است
شنا بهترین ورزش برای یک کودک است . بهتر است والدین ابتدا کودک خود را به مراکز ورزشی برای انجام تست ها برده و سپس بعد از مشخص شدن وضعیت فیزیکی او از قبیل وضعیت کف پا ، زانو و ... ورزش مناسب ، مفرح و موثری را برای او انتخاب کنند .
نیاز نیست از همان ابتدا کودکان را با قوانین ورزش آشنا کنیم . از سن 6 سالگی به بعد کودک توانایی لازم و پایه ی حرکتی را به دست آورده و می تواند به صورت محدود و در سطح ابتدایی در ورزش های سازمان یافته شرکت کند . به دلیل نزدیکی قواعد شنا ، زیمناستیک و دو و میدانی به شرایط بازی ، بهتر است تا قبل از سن 6 سالگی کودکان را به سمت این ورزش ها سوق دهیم .
والدین باید از همان اوایل ، کودکان را با ورزش هایی چون پیاده روی ، دویدن ، شنا و زیمناستیک آشنا کنند ، زیرا تا قبل از سن 6 تا 7 سالگی کودکان توانایی لازم برای پرداختن به ورزش سازمان یافته مانند فوتبال را ندارند.
در اوایل کودکی باید بچه ها را به سمت بازی های بومی محلی سوق دهیم و نباید آن ها را تحت شرایط قانونی به سمت ورزش های سخت بکشانیم . بازی با طناب ، انجام حرکات نمایشی و ... در سنین کودکی بسیار مهم است .
اگر خوب دقت کنیم متوجه می شویم که تحرک بچه ها با دینای مجازی بازی های کامپیوتری و ایکس باکس و پلی استیشن و ... محدود گردیده است . دیگر نیازی به عرق ریختن برای کسب پیروزی نیست . چرا ؟ چون قهرمان دنیای مجازی بچه ها بجای آنها دوندگی می کند . بجای آنها عرق می ریزد و بجای آنها تحرک دارد . فقط کافیست یک گوشه دراز بکشند و قوز کنند و در نهایت دستهایشان را یک کم ( آنهم بخاطر هیجان کاذب بازی ) تکان بدهند .
و اینجاست که بایستی سعی کنیم خاطرات بازی های بومی و محلی دوران کودکی مان را برای فرزندانمان بازگو و برایشان الگو سازی نماییم . بازی هایی مثل :
الک دولک که امکاناتمان دو تا چوب بود ویک نشاط کودکانه .
یا هفت سنگ که هفتا سنک" بود و یک وجود سرشار از انرزی .
عمو رنجیر باف و بازی های گروهی و بچه های کوچه .
و یا قرقره ی نخ و بادبادکی که آرزوهایمان را تا آسمان بالا می برد .
امیر سالار سعیدی | 
